Rozwój

Grupy wciąż pokazują mi, że to co mam do robienia, to odpowiadać na ich potrzeby, nie przesadzać, podążać, uwzględniać. Jednocześnie poszukują algorytmu na najlepsze, doskonałe, skończone, idealne, przynajmniej tak długo, dopóki się od tego nie uwolnią...

Jak to zrobić, by uczestnicy mogli mieć poczucie świętowania, cieszenia się, radowania z rezultatów pracy (celowo unikam słowa zabawy, czy bawienia się) pracując z grupą, z którą jesteś umówiony na pracę?

Pamiętam z własnych warsztatów trenerskich zdanie prowadzącego wtedy warsztat: nie jesteś ważny dla Uczestników. Wstrząs, zaskoczenie, zatrzymanie. Jak to?

Dylemat jest. Bo przecież mowa w tej pracy o miłości (jako postawie wobec drugiej osoby), współczuciu, o zauważaniu, o dbaniu o potrzeby, o byciu dla uczestnika...

Z grupą powinno się bardziej wykładowo, na doświadczeniu, wolniej, szybciej, zdecydowanie, podawczo, facylitująco, nie trzeba tyle gadać, nie można tylko ćwiczyć…

Legendarne milczenie w pracy z grupą. Oni milczą a prowadzący ma problem. Często tak się może wydawać. Może jednak wcale nie, po prostu skończyło się paliwo do pracy na ten temat, może nie ma dostatecznego bezpieczeństwa, zaufania...

Identyfikując się z Ziemią, z naszym większym „ja”, uzyskujemy spokój umysłu, poczucie przynależności i zakorzenienia w życiu...

Wystarczająco dobre życie polega na trosce, jaką obdarzamy nasze ciało, które stanowi nasz mały dom będący odzwierciedleniem naszego dużego domu - Ziemi.

Życie tych ludzi było pełne. Mieli bowiem bliski kontakt ze sobą, z innymi, z Ziemią i Absolutem.

Tutaj na Ziemi, w naszym jedynym domu powietrza starczy dla wszystkich. Ten najcenniejszy z darów nic nie kosztuje, ponieważ jedyną zapłatą jest twój wydech, na który czekają zielone rośliny. Korzystaj więc z powietrza żyjąc pełną piersią.