Potrzebujemy oddechu

• To może być fizyczny ból, który przeszkadza funkcjonować.
• To może być złość, której nie wolno wyrazić.
• To mogą być łzy smutku, których nie możemy puścić.
• To mogą być słowa, które zacisnęliśmy w gardle.

W takich przypadkach w sposób naturalny i odruchowy spłycamy oddech, przygaszając w ten sposób swoją energię. To automatyczna i zdrowa reakcja układu nerwowego, biologiczna strategia na poradzenie sobie, wytrzymanie, przeczekanie.

Gorzej, jeśli ta strategia, na skutek stałego tłumienia emocji, staje się nawykiem. Napięcie z czasem się utrwala, mięśnie oddechowe stają się coraz bardziej sztywne, nasz oddech stopniowo robi się coraz płytszy, wręcz niewyczuwalny, a nasza energia życiowa ulega stłumieniu. Mamy coraz mniej pasji, coraz mniej iskry w oku, coraz mniej nam zależy. Pogrążamy się w niemrawości i marazmie.

W transmodalnej pracy z oddechem odwracamy ten schemat. Pracujemy z wzorcami oddechowymi i z ukrytymi pod spodem wzorcami przeżywania rzeczywistości. Stopniowo, łagodnie otwieramy oddech i pozwalamy naszej energii swobodniej przepływać, uwalniając zamrożone i zablokowane emocje.

Otwieramy się i pozwalamy sobie coraz pełniej odczuwać. Zarówno ból, jak i przyjemność. Zarówno złość, jak i miłość. Zarówno smutek, jak i radość. W ten sposób odzyskujemy siebie, swój pełny oddech i swoją płomienną energię. Swoją wolność, pasję i energię życiową.

Tego właśnie doświadczamy na indywidualnych sesjach oddechowych. Tego dotykamy na warsztatach. Jeżeli czujesz, że właśnie tego potrzebujesz - zapraszam.