Jestem uczestniczką Holistycznej Szkoły Trenerów [więcej o szkole]. Za mną już 10 zjazdów Szkoły. Wraz z doświadczeniem ostatniego zjazdu przyszło do mnie, że chcę dzielić się z Tobą tym co dostaję, przeżywam w Holistycznej Szkole Trenerów. Nie mam planu jak będą wyglądać moje wpisy. Czuję, że z czasem będą ewoluowały w stronę moich obserwacji z prowadzenia własnych warsztatów. To co wiem na teraz: chcę dzielić się tym co we mnie – uczestniczce szkoły trenerów, przyszłej trenerce. Doświadczenia ze szkoły zmieniają jakość mojego życia. Puszczam to dalej w świat. Może u Ciebie dzięki temu też coś się zmieni.
Moje wpisy zaczynam od doświadczeń po warsztacie EKO. Było między innymi o podejściu ekologicznym trenera do siebie i do pracy z grupami [więcej o warsztacie]. Niby nic wielkiego się nie zdarzyło, a jednak obserwuję jak mocne i głębokie było to przeżycie. Co wzięłam sobie z tego warsztatu? Zależności i uzależnienia. Dawanie i przyjmowanie. Wartości, korzyści i konsekwencje w obliczu dylematów. Widzę, że warsztat dalej pracuje we mnie. Dzień po przyszła mi refleksja na temat zależności, której nie dostrzegłam tak wyraźnie podczas zjazdu. Opiszę to na przykładzie ćwiczenia, do którego zaprosił nas Rysiek Kulik. Każdy z uczestników miał wybrać dwie osoby nie informując ich o tym. Z wybraną przez siebie dwójką mieliśmy utworzyć trójkąt równoboczny. Zaczęliśmy przemieszczać się po sali. W kolejnej odsłonie ćwiczenia układ z innymi wybranymi osobami miał tworzyć linię prostą. Uczestnik miał znaleźć się idealnie pomiędzy dwiema osobami, które sobie wybrał. Miałam wielką trudność żeby przecisnąć się do środka. Duża ilość uczestników znalazła się w centrum i trwały przepychanki. Każdy dążył do tego żeby znaleźć się idealnie pomiędzy dwiema wybranymi osobami. Ja w pewnym momencie odpuściłam. Stwierdziłam, że nie uda mi się przepchnąć pomiędzy „walczącymi” o idealny środek. I nagle okazało się, że grupa osób siłująca się o centrum zbliżyła się do mnie. Osoby które upatrzyłam jako wypadkowe mojego układu są idealnie przy mnie, jedna z przodu, druga zaraz za mną. Jak to się stało?
Teraz przychodzi do mnie taka refleksja, że jak odpuszczam to najczęściej przychodzi do mnie rozwiązanie, pomoc, świat zaczyna sprzyjać. Doszło do mnie, że tak było w tym ćwiczeniu. Jestem w zależnościach na co dzień. Ile energii mnie kosztuje jak na siłę chcę być w centrum, pomiędzy dwiema zależnościami? Dążąc do centrum, stając na siłę pomiędzy, narażam się na wyparcie przez inne układy, które determinują ten, na którym mi zależy. Dając przestrzeń, która była w trójkącie równobocznym jestem w stanie przetrwać w ruchu, poczuć harmonię, wirowanie, flow. Kolejne wersje tego prostego ćwiczenia przekonały mnie o tym jak silnie wpływają na mnie, na nas, kolejne, nakładające się na siebie zależności. Rozłam, wykluczenie jednego uczestnika determinuje i w konsekwencji prowadzi do szybkiego upadku wielu układów łączących innych uczestników. W tym kontekście zmienia mi się spojrzenie na układy, zależności, relacje. Więcej w nim przestrzeni na oddanie pola innemu, pogodzenie się z wyborem, że ktoś odchodzi, zostawia relację, w której był do tej pory.
Zobacz także: Holistyczna Szkoła Trenerów
Przeczytaj również: Człowiek istotą stadną. Zniewolenie do wolności
Źródło fotografii: flickr.com
