Aby coś zacząć, najpierw trzeba coś zakończyć, zostawić, puścić. Dziecko nie może opuścić rodzica, bo tylko przy nim czuje, że może przetrwać. Czuć się bezpiecznie. Czasami za cenę bezpieczeństwa tkwimy w jakiejś pracy. Tak jak kiedyś w domu rodzinnym. Mówimy wtedy jest chujowo, ale stabilnie. Tracimy z oczu opcje, bo patrzymy przez filtr bezpieczeństwa. Nie możemy opuścić strefy komfortu. Czasami ma to zwiazek z niechęcią opuszczenia macicy i jest tylko powtórzeniem, uwikłaniem, traumą.
Czasami nie możemy opuścić relacji. Ona taka jak mama. Znów chujowo, ale stabilnie, bo życie zawsze prze do przodu, i 30 letni koń na garnku mamy, to nie jest zdrowe, ani dla mamy, ani dla konia. Czasami nie możemy opuścić taty. I znów może i chujowo, ale stabilnie. Nie da się czegoś zacząć, nie kończąc tego w czym tkwimy. Aby pójść na studia trzeba skończyć szkołę średnią, aby wejść w nowy zwiazek trzeba zakończyć stary. Ile masz lat ? Gdzie utknąłeś? W jakim wieku? Z relacji nie jest w stanie wyjść dziecko, bo znów nie umie zostawić rodzica. Niektórzy dostają kilka szans, jak to się mówi, do trzech razy sztuka, ale nie są w stanie przejść tego progu.
Słowo "koniec" to tylko słowo. Koniec nie wymaga słów. On się zadziewa. Słowa to tylko słowa. Uwielbiamy słowa. Fakty bez słów znaczą więcej, niż słowa nawet te najpiękniejsze bez faktów.
Iść dalej umie tylko ten, kto zgodził się stracić. A czasami stracić to tak, jak zyskać. Zazwyczaj trzymamy się czegoś małego, lecz lęk zagarnia całą świadomość i mamy wrażenie, że to bedzie koniec swiata. Gwarantuję Ci, że to dopiero będzie początek świata. Oddychaj głęboko. Życie woła. Czy usłyszysz?
Puszczać umie dorosły, bo wie, że żeby nie wiem co się działo to stanie na nogi. A jak się przewróci to sobie poleży i wstanie. Dziecko, tkwi w lęku. I chociaż czasem mamy po 40 lat, to jak dzieci, bo wewnetrzne dziecko krzyczy... trzymaj się. Pracy, etatu, kiepskiej relacji. Chujowo, ale stabilnie.
Po co wchodzimy w coś, co połowicznie daje nam satysfakcję? Po co tkwimy w czymś, co zagarnia naszą przestrzeń, a nie daje poczucia spełnienia? Czy masz poczucie, że coś płynie? Czy, że skupiacie się, na budowaniu tam. Gdzie otwarte serce i glebokie Tak ? Czy daje Ci to spełnienie czy tylko jest jak reanimacyjny zastrzyk z adrenaliny ? Po co rozdrabniamy się na drobne. Czasami to systemowe, a czasami już tylko osobiste. Z wierności do tych, ktorzy nie mieli, nie mogli, nie umieli. Przy kim wtedy stoimy bliżej? Babci, dziadka, wykluczonego kochanka matki, który nie spełnił się z nią w swej miłości? Komu służysz stając od 20 lat w tej relacji, w której brak rownowagi, o kim przypominasz wciąż godząc się, na bycie z czyjąś żona, gdzie jest Twoja żona, Twoja kobieta, Twój mąż, Twój mężczyzna. Gdzie jest do kurwy nędzy Twoja pełnia? Twój spokój, Twój dom, Twoja rodzina, Twój talent, Twoja praca ? Gdzie jest w tym wszystkim ostatecznie Twoje miejsce, i dlaczego wciąż podgrywasz jak tani aktor drugoplanowe role. Jesteś tu na Ziemi, przyjęła Cię jak matka w macicy, a Ty wciąż w strachu. Czy syarczy dla mnie pieniedzy, czasu, miłości? Może już pora skończyć te niedośnione sny przy ich właścicielach. Znajdź siebie, swoje miejsce, swoją drogę, swój talent, swoją pracę. Masz wybór. Zawsze.
Wybieraj. Odważnie. Bądź przy sobie. Wdech i wydech. Czasami w zachmurzonym niebie pojawia się dziura. Warto przez nią wyskoczyć. Pięknego, życia bez burzowych chmur.
Dziękuję, że czytasz. A jak uważasz, że warto to proszę udostępnij
Źródło: tutaj
